زندگینامه
علی تجویدی در سال ۱۲۹۸ در تهران زاده شد. آموختن موسیقی را از کودکی نزد پدرش که در نقاشی از شاگردان طراز اول کمالالملک و در موسیقی از شاگردان مستعد درویش خان بود آغازکرد. پس از مدتی نزد ظهیرالدینی به فراگیری فلوت پرداخت. از ۱۶ سالگی نزد حسین یاحقی به آموزش ویولن پرداخت و پس از دو سال به محضر درس استاد ابوالحسن صبا راه یافت و به مدت هشت سال در مکتب این استاد بینظیر، به فراگیری ویلن و سهتار پرداخت. در ضمن مدتی نیز در کلاس درس چند ویولنیست کلاسیک با شیوه نوازندگی غربی آشنایی یافت. پس از آن با راهنمایی استاد صبا، به محفل هنری زنده یاد محمد ایرانی مجرد راه یافت و با بسیاری از هنرمندان بزرگ آشنا شد و از خرمن هنر اساتید گرانقدری چون محمد ایرانی مجرد، ، سید حسین طاهرزاده و رکنالدین خان مختاری که به آن محفل آمد و شد داشتند، بهره برد. او استاد هنرمندانی چون هایده و حمیرا نیز بودهاست.
تجویدی با برجسته ترین خوانندگان زمان خود همکاری داشته و آثار بسیاری برای هر یک نوشته است. با اینحال دوران اوج شکوفایی، خلاقیت و نیز شهرت وی به سالهای همکاریش با دلکش بر میگردد. مثلث تجویدی، دلکش و معینی کرمانشاهی در سالهای ١٣٣٥- ١٣٤٠ را باید خالق بیادماندنی ترین قطعات در موسیقی معاصر ایران دانست. جدای قابلیتهای حرفه ای و تکنیکی هر یک از این سه تن در کار خودشان، رابطه عمیق عاطفی که در سالهای دور میان این سه نفر شکل میگیرد را باید عامل اصلی خلق چنین اثاری بشمار آورد. همسر تجویدی در مصاحبه ای می گوید: "درست همان روزی كه دلكش فوت كرد، كسی از لندن با او تماس گرفت و چون من در خانه نبودم، با خودش صحبت كرده و خبر درگذشت او را به تجویدی داده بود. از آن روز به بعد تا سه هفته با هیچ كس حرف نزد. حتی یك كلام. تازگی ها حالش كمی بهتر شده است.»[۱]
آثار
آهنگهای زیر از ساختههای معروف تجویدی است:
نظرات شما عزیزان: